Samen thuis in Heusden

“Waar ben ik? Dit is Heusden. Dit wordt Heusden. Hier wil ik zijn, hier wil ik blijven.

Als ik de gemeente Heusden binnenrijd, zie ik een divers geheel. Duinen, weilanden,

woonkernen, wegen, water, bedrijvigheid. Natuur, cultuur, ondernemerschap,

bijeengehouden door dijken. Brabant in het klein. Groen en energiek. Dit is het leven

op een ideale schaal. Ideale ligging, ideale grootte. Rond de 50.000 inwoners. Niet

te groot en te stedelijk en onpersoonlijk, niet te klein en te dorps en knullig.”

Zo begint het pamflet dat afgelopen dinsdag in de raadszaal van de gemeente Heusden werd gepresenteerd door Stefan Korthout en Stefan van Hulten. Zij zijn in de afgelopen maanden druk bezig geweest met het inzamelen van meningen, wensen, visies en wat al niet van de Heusdense inwoners. Tijdens een achttal bijeenkomsten, verspreid over de gehele gemeente, hebben zij informatie opgehaald. Centrale vraag daarbij was steeds hoe de Heusdense samenleving er in de toekomst uit moet zien. Het pamflet schetst een ideaalbeeld van een toekomstig Heusden, waarbij je overigens de naam Heusden naar mijn idee ook kunt vervangen door talloze andere plattelandsgemeenten in ons land. Want zo uniek is Heusden nou ook weer niet.

Als je het pamflet leest met de bijbehorende teksten en het boodschappenlijstje, dan wordt er erg veel aandacht besteed aan de directe leefomgeving (infrastructuur, verkeersveiligheid, openbaar groen) en aan burgerparticipatie (gemeente moet meer luisteren naar inwoners) en veel minder aandacht aan de sociale leefomgeving (het blijft een beetje steken bij een gemeente waarin mensen elkaar nog groeten). De aandacht voor de fysieke leefomgeving is op zich natuurlijk wel begrijpelijk, want daar hebben mensen elke dag weer mee te maken. De aandacht voor burgerparticipatie is op zich ook terecht en helemaal van deze tijd, maar toch minder gedragen. Om maar dicht bij huis te blijven, aan de acht bijeenkomsten die de beide Stefans organiseerden deden maar ongeveer 250 mensen mee en dat is toch echt een relatief zeer klein aantal. Burgerparticipatie is ook een moeilijk grijpbaar begrip. Luisteren naar de mensen, wordt dan gezegd. Terecht, mensen moeten gehoord worden, mensen hebben inspraak. Maar als bestuurder wordt je wel geconfronteerd met een publieke opinie die hopeloos verdeeld is. Bij elk plan, of het nu over wegenaanleg gaat of over woningbouw, er zijn altijd wel voorstanders en tegenstanders. Het pamflet spreekt vervolgens over een krachtig gemeentebestuur, dat lijnen uitzet en knopen doorhakt, maar als dat gebeurt hoor je de tegenstanders zeggen dat ze niet gehoord zijn!

Het pamflet Heusden over Heusden (zo noem ik het maar even voor het gemak) biedt niet echt veel nieuwe inzichten. Dat was ook niet de verwachting, sterker nog, het zou erg vreemd zijn als op basis van de acht genoemde bijeenkomsten plotseling compleet nieuwe inzichten zouden ontstaan. Als dat het geval zou zijn, dan zouden we in Heusden in de afgelopen tientallen jaren iets niet goed gedaan hebben. De politiek staat met beide benen op de Heusdense grond, midden in de samenleving en moet dus ook weten wat er leeft. Zo niet, dan zijn er regelmatig verkiezingen waar mensen hun mening kenbaar kunnen maken. Op 21 maart a.s. gaan we weer naar de stembus, nou ja een deel van onze inwoners gaat stemmen en ook dat zijn er relatief veel te weinig. Maar de verdienste van het onderzoek is in ieder geval dat inwoners gehoord zijn en dat op basis daarvan een toekomstbeeld wordt geschetst dat als piketpaal kan dienen voor toekomstig beleid. Maar wereldschokkend en zelfs Heusden-schokkend is het nou bepaald niet.

U kunt de documenten inzien op de website van de gemeente Heusden:

https://www.heusden.nl/dsresource?objectid=a89aa3f5-7d48-4b2f-a202-7d9114ef5783&type=pdf&&

Kees Musters

Drunen, vrijdag 9 februari 2018

Volg mij ook met korte berichtjes op:     www.twitter.com/keesmusters