Signaalpolitiek

Een gemeenteraad houdt zich in principe bezig met lokaal beleid en bemoeit zich niet met het beleid van hogere bestuurlijke instanties zoals de provincie of de overheid. De gemeenteraad is een vertegenwoordiging van de lokale bevolking en behoort die belangen dan ook te behartigen. Maar hoe ver reiken die belangen? Als het gaat om bestemmingsplannen of wegenonderhoud in de gemeente, dan is het allemaal erg duidelijk. Als het gaat om de hoogte van de inkomstenbelasting, toch ook iets waar onze inwoners mee te maken hebben, dan beschouwen we dat terecht als een zaak van de nationale overheid en de gemeenteraad bemoeit zich daar dan ook niet mee. Maar hoe zit dat met een provinciale stikstofverordening, die verregaande gevolgen heeft voor de intensieve veehouderij en dus ook voor (enkele) boeren uit onze gemeente. In de gemeente Haaren werd over dit onderwerp een motie aangenomen, die zich uitspreekt tegen het provinciale beleid. Of het salaris van de directeur van de Bank voor Nederlandse Gemeenten die zo nodig zeven ton per jaar moet verdienen. Moet de gemeenteraad daar ook uitspraken over doen? Die vraag deed zich afgelopen dinsdag in de raadsvergadering voor toen deze onderwerpen op de agenda geplaatst werden door respectievelijk DMP Heusden en de PvdA/CDA. Bij het eerste onderwerp was geen motie ingediend en werden alleen vragen beantwoord door het college; het college vond het niet op zijn weg liggen om een oordeel uit te spreken over het beleid van de provincie en vervolgens werd het onderwerp doorgeschoven naar de volgende informatievergadering. Over het tweede onderwerp, het salaris van de BNG-directeur, was wel een motie ingediend en dus werd daar ook over gestemd. Enkele partijen gaven aan dat de gemeenteraad hier totaal niets over te zeggen heeft en wilden de motie om die reden niet steunen, andere partijen gaven aan dat de gemeenteraad wel degelijk een signaal kan afgeven over iets wat sterk onder de bevolking leeft. Uiteindelijk werd de motie door een meerderheid aangenomen.

Deze week kregen we nog zo’n voorbeeld binnen: een motie vanuit de gemeente Oostzaan waarin gemeenteraden worden opgeroepen om de politiebond ACP te ondersteunen in zijn oproep om zwaar vuurwerk onder de wapenwet te laten vallen zodat de politie harder kan optreden. De raad van de gemeente Oostzaan vindt dat kennelijk zo belangrijk dat men die motie niet alleen in de raad behandelt en aanneemt, maar dat die motie ook nog eens naar de minister en naar alle gemeenteraden in geheel Nederland gestuurd moet worden.

Het gebeurt de laatste tijd steeds vaker, zo lijkt het wel, dat gemeenteraden zich uitspreken over zaken die behoren tot het provinciale en/of rijksbeleid en waar men dus geen enkele bevoegdheid heeft. Dat men een mening wil uitspreken is nog tot daar aan toe, maar vervolgens wil men soms ook nog dat de hele wereld dat moet weten; moties worden doorgestuurd naar regering, provincie en alle andere gemeenten met de oproep dat toch vooral te ondersteunen. En zo worden bestuursinstanties bedolven onder moties, die overal in den lande aan raden worden voorgelegd. Ik zet dan ook grote vraagtekens bij het effect van al die moties.

Natuurlijk kunnen er situaties zijn waarin gemeenteraden zich moeten uitspreken en kleur moeten bekennen, maar over het algemeen ga ik toch liever uit van het motto: schoenmaker, blijf bij je leest. Ik sta ook niet te juichen als de directeur van de BNG een schandalig hoog salaris verdient en ik heb zelfs ook vóór de motie van de PvdA/CDA gestemd, maar eigenlijk hoort deze zaak helemaal niet thuis op de raadstafel. Laat die zaak over aan het parlement en bemoei je met zaken waar je echt iets over kunt besluiten en die je dus ook kunt beïnvloeden en laat al die andere zaken daar waar ze thuis horen, bij de provincie of bij de centrale overheid of bij de Raad van Commissarissen van de BNG.

Kees Musters

Drunen, vrijdag 17 februari 2017

Volg mij ook met korte berichtjes op:     www.twitter.com/keesmusters